Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη, στις 14 Νοεμβρίου, ας θυμηθούμε ότι υπάρχουν τρόποι να επιβληθούμε στη νόσο χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα ζωής.
Μελίσσα Στοΐλη
Πώς θα γίνει και να πέσει το σάκχαρο και να φάτε κάτι γλυκό; Επιπλέον, πρέπει να σας διαφωτίσει κάποιος για τον γλυκαιμικό δείκτη για τον οποίο ακούτε συνέχεια και για τη σχέση που έχει με το γλυκό που θέλετε να φάτε. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
ΓΛΥΚΑΙΜΙΚΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ
ΓΛΥΚΑΙΜΙΚΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ
Η έννοια του γλυκαιμικού δείκτη (GI) αναπτύχθηκε αρχικά τη δεκαετία του ’80, όταν έγινε κατανοητό ότι διαφορετικά τρόφιμα που περιέχουν ίδια ποσότητα υδατανθράκων δεν έχουν την ίδια επίδραση στα επίπεδα σακχάρου αίματος. Για παράδειγμα, 30 γραμμ. υδατανθράκων ως ψωμί μπορεί να μην έχουν την ίδια επίδραση με 30 γραμμ. υδατανθράκων από φρούτα ή ζυμαρικά. Ο γλυκαιμικός δείκτης είναι ουσιαστικά ένας τρόπος να καταταγούν τα τρόφιμα που περιέχουν υδατάνθρακες σύμφωνα με τον βαθμό στον οποίο αυξάνουν τα επίπεδα του σακχάρου του αίματος έπειτα από την κατανάλωσή τους. Με το ίδιο επίπεδο υδατανθράκων, τα τρόφιμα με υψηλό GI οδηγούν σε αξιοσημείωτες διακυμάνσεις στα επίπεδα σακχάρου αίματος, ενώ τα τρόφιμα χαμηλού GI προκαλούν μικρότερη αύξηση στο σάκχαρο.
ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΡΠΙΑ
Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, τα οποία είτε ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή (διαβήτης τύπου 2) είτε είναι ινσουλινοεξαρτώμενα (διαβήτης τύπου 1), ακολουθούν ένα πρόγραμμα διατροφής από το οποίο απουσιάζουν συνήθως τα γλυκά, καθώς η λήψη ζάχαρης, υδατανθράκων και λιπαρών αυξάνει τη γλυκόζη (σάκχαρο) στο αίμα, προκαλώντας υπεργλυκαιμία, η οποία προκαλεί αυξημένες απαιτήσεις σε ινσουλίνη, και στη συνέχεια ακολουθείται από απότομη μείωση του σακχάρου (υπογλυκαιμία). Οι απότομες αυτές αυξομειώσεις του σακχάρου δεν είναι επιθυμητές στα άτομα με διαβήτη γιατί δεν τα βοηθούν να επιτυγχάνουν καλό γλυκαιμικό έλεγχο. Τα επιδόρπια που είναι καταλληλότερα για τους διαβητικούς είναι όσα δεν περιέχουν ζάχαρη και έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Σε αυτά τα επιδόρπια η ζάχαρη αντικαθίσταται με γλυκαντικές ουσίες.
ΤΑ ΓΛΥΚΑΝΤΙΚΑ
Οι γλυκαντικές ουσίες είναι πολύ πιο γλυκές από τη ζάχαρη. Για να επιτευχθεί η ίδια γλυκιά γεύση σε ένα τρόφιμο, χρειάζεται πολύ λιγότερη ποσότητα γλυκαντικής ουσίας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα τρόφιμα που περιέχουν τις ουσίες αυτές αντί της ζάχαρης αποδίδουν πολύ λιγότερες θερμίδες.
Γλυκιά γεύση με μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη προσφέρουν κυρίως οι εξής τεχνητές γλυκαντικές ουσίες:
• Ασπαρτάμη (Ε951): Αποδίδει 4 θερμίδες/γραμμ., αλλά είναι 160-200 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, οπότε χρησιμοποιείται σε ελάχιστες δόσεις και κατά συνέπεια δεν δίνει θερμίδες. Δεν είναι ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες, γι’ αυτό δεν συστήνεται για μαγείρεμα. Η αποδεκτή ημερήσια κατανάλωση είναι 40 mg/κιλό σωματικού βάρους.
• Σουκραλόζη (Ε955): Παρασκευάζεται από τη ζάχαρη, έχει παρόμοια γεύση, αλλά η γλυκαντική ισχύς της είναι 600 φορές μεγαλύτερη από αυτή της ζάχαρης. Είναι ανθεκτική σε υψηλές θερμοκρασίες και η αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη είναι 15 mg/κιλό σωματικού βάρους. Από το 1999 θεωρείται «γλυκαντικό γενικής χρήσης».
• Σακχαρίνη (Ε954): Είναι 300-500 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, δεν δίνει θερμίδες, αλλά δεν είναι ανθεκτική σε υψηλές θερμοκρασίες. Η αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη είναι 5 mg/κιλό σωματικού βάρους.
• Ακεσουλφαμικό κάλιο (E950): Ουσία 200 φορές γλυκύτερη από τη ζάχαρη, η οποία δεν δίνει θερμίδες. Η αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη είναι 9 mg/κιλό σωματικού βάρους. Μετά τη χρήση, και ιδίως υπό υψηλή θερμοκρασία, προσδίδει μια πικρή, αρκετά μεταλλική γεύση.
Πώς θα γίνει και να πέσει το σάκχαρο και να φάτε κάτι γλυκό; Επιπλέον, πρέπει να σας διαφωτίσει κάποιος για τον γλυκαιμικό δείκτη για τον οποίο ακούτε συνέχεια και για τη σχέση που έχει με το γλυκό που θέλετε να φάτε. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
ΓΛΥΚΑΙΜΙΚΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ
Η έννοια του γλυκαιμικού δείκτη (GI) αναπτύχθηκε αρχικά τη δεκαετία του ’80, όταν έγινε κατανοητό ότι διαφορετικά τρόφιμα που περιέχουν ίδια ποσότητα υδατανθράκων δεν έχουν την ίδια επίδραση στα επίπεδα σακχάρου αίματος. Για παράδειγμα, 30 γραμμ. υδατανθράκων ως ψωμί μπορεί να μην έχουν την ίδια επίδραση με 30 γραμμ. υδατανθράκων από φρούτα ή ζυμαρικά. Ο γλυκαιμικός δείκτης είναι ουσιαστικά ένας τρόπος να καταταγούν τα τρόφιμα που περιέχουν υδατάνθρακες σύμφωνα με τον βαθμό στον οποίο αυξάνουν τα επίπεδα του σακχάρου του αίματος έπειτα από την κατανάλωσή τους. Με το ίδιο επίπεδο υδατανθράκων, τα τρόφιμα με υψηλό GI οδηγούν σε αξιοσημείωτες διακυμάνσεις στα επίπεδα σακχάρου αίματος, ενώ τα τρόφιμα χαμηλού GI προκαλούν μικρότερη αύξηση στο σάκχαρο.
ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΡΠΙΑ
Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, τα οποία είτε ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή (διαβήτης τύπου 2) είτε είναι ινσουλινοεξαρτώμενα (διαβήτης τύπου 1), ακολουθούν ένα πρόγραμμα διατροφής από το οποίο απουσιάζουν συνήθως τα γλυκά, καθώς η λήψη ζάχαρης, υδατανθράκων και λιπαρών αυξάνει τη γλυκόζη (σάκχαρο) στο αίμα, προκαλώντας υπεργλυκαιμία, η οποία προκαλεί αυξημένες απαιτήσεις σε ινσουλίνη, και στη συνέχεια ακολουθείται από απότομη μείωση του σακχάρου (υπογλυκαιμία). Οι απότομες αυτές αυξομειώσεις του σακχάρου δεν είναι επιθυμητές στα άτομα με διαβήτη γιατί δεν τα βοηθούν να επιτυγχάνουν καλό γλυκαιμικό έλεγχο. Τα επιδόρπια που είναι καταλληλότερα για τους διαβητικούς είναι όσα δεν περιέχουν ζάχαρη και έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Σε αυτά τα επιδόρπια η ζάχαρη αντικαθίσταται με γλυκαντικές ουσίες.
ΤΑ ΓΛΥΚΑΝΤΙΚΑ
Οι γλυκαντικές ουσίες είναι πολύ πιο γλυκές από τη ζάχαρη. Για να επιτευχθεί η ίδια γλυκιά γεύση σε ένα τρόφιμο, χρειάζεται πολύ λιγότερη ποσότητα γλυκαντικής ουσίας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα τρόφιμα που περιέχουν τις ουσίες αυτές αντί της ζάχαρης αποδίδουν πολύ λιγότερες θερμίδες.
Γλυκιά γεύση με μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη προσφέρουν κυρίως οι εξής τεχνητές γλυκαντικές ουσίες:
• Ασπαρτάμη (Ε951): Αποδίδει 4 θερμίδες/γραμμ., αλλά είναι 160-200 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, οπότε χρησιμοποιείται σε ελάχιστες δόσεις και κατά συνέπεια δεν δίνει θερμίδες. Δεν είναι ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες, γι’ αυτό δεν συστήνεται για μαγείρεμα. Η αποδεκτή ημερήσια κατανάλωση είναι 40 mg/κιλό σωματικού βάρους.
• Σουκραλόζη (Ε955): Παρασκευάζεται από τη ζάχαρη, έχει παρόμοια γεύση, αλλά η γλυκαντική ισχύς της είναι 600 φορές μεγαλύτερη από αυτή της ζάχαρης. Είναι ανθεκτική σε υψηλές θερμοκρασίες και η αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη είναι 15 mg/κιλό σωματικού βάρους. Από το 1999 θεωρείται «γλυκαντικό γενικής χρήσης».
• Σακχαρίνη (Ε954): Είναι 300-500 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, δεν δίνει θερμίδες, αλλά δεν είναι ανθεκτική σε υψηλές θερμοκρασίες. Η αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη είναι 5 mg/κιλό σωματικού βάρους.
• Ακεσουλφαμικό κάλιο (E950): Ουσία 200 φορές γλυκύτερη από τη ζάχαρη, η οποία δεν δίνει θερμίδες. Η αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη είναι 9 mg/κιλό σωματικού βάρους. Μετά τη χρήση, και ιδίως υπό υψηλή θερμοκρασία, προσδίδει μια πικρή, αρκετά μεταλλική γεύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου