Τρία συναισθήματα που μοιάζουν με αγάπη, αλλά δεν ειναι…

Όταν ξεκινά κανείς μια σχέση αισθάνεται έντονα συναισθήματα, τα οποία δεν είναι πάντα απαραιτήτως αγάπη. Ωστόσο, το ερωτευμένο άτομο συχνά δεν αναγνωρίζει ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, και μπερδεύει αυτά τα συναισθήματα με την αληθινή αγάπη. Το αποτέλεσμα είναι ότι καταλήγει να βρίσκεται μπερδεμένο, απογοητευμένο, ή ακόμα και προδομένο από τον/τη σύντροφό του, γιατί έγινε παρεξήγηση και ο άλλος δεν εννοούσε αυτά που ο ερωτευμένος πίστεψε ότι άκουσε.

Πόθος/Ερωτική Έλξη

Αυτό το έντονο συναίσθημα που τόσοι άνθρωποι έχουν νιώσει και σε τόσες πολλές περιπτώσεις το έχουν μπερδέψει με την αγάπη. Πρόκειται περισσότερο για έντονη «χημεία», οι φερομόνες (χημικά στοιχεία που έχει κάθε άνθρωπος) του ενός ατόμου που ταιριάζουν όπως το κλειδί στην κλειδαριά με τις φερομόνες ενός άλλου ατόμου και δημιουργούν τη σπίθα του σωματικού πάθους. Αυτό το συναίσθημα της έντονης ερωτικής έλξης συχνά το αποκαλούμε «έρωτας με την πρώτη ματιά» ή «κεραυνοβόλος έρωτας», αφού πράγματι η ένταση του συναισθήματος είναι τέτοια, που συγκλονίζει αυτόν που το αισθάνεται.

Τρεις λόγοι που μπερδεύει κανείς τον πόθο με την αγάπη

Όταν κάποιος αισθάνεται πόθο για κάποιο άλλο άτομο, συνήθως μπερδεύει αυτό το συναίσθημα με την αγάπη για τρεις λόγους:

- η έλξη είναι ακαριαία και εντονότατη, επομένως μοιάζει να είναι «μοιραίο γεγονός».

- Κατά δεύτερο λόγο, το ότι πρόκειται για δύο αγνώστους σημαίνει ότι κανείς μπορεί να φανταστεί ό,τι επιθυμεί για το άλλο άτομο (άρα δε βασίζεται στην πραγματικότητα του ποιος είναι ο άλλος, αλλά στο τι θα ήθελε να είναι ο άλλος) και, βέβαια, οι φαντασιώσεις είναι πάντα τέλειες!

- Τέλος, ο ερωτοχτυπημένος δεν έχει αντικρίσει το ποιος στ’ αλήθεια είναι ο σύντροφός του, γιατί είναι παγιδευμένος στη δίνη της σεξουαλικής έντασης και του πάθους, οπότε βλέπει αυτό που θέλει να δει. Αν ο έρωτας είναι τυφλός, τότε το πάθος από μόνο του βγάζει τα μάτια αυτού που το αισθάνεται και δεν αφήνει χώρο για λογικές σκέψεις.

Είναι φυσιολογικό;

Είναι λοιπόν φυσιολογικό να αισθάνεται κανείς πόθο και έντονη ερωτική έλξη; Η απάντηση είναι: βεβαιότατα! Όμως, θα πρέπει κανείς να γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στον πόθο και την αγάπη, ώστε να μην τα μπερδέψει.

Τον πρώτο καιρό μιας σχέσης είναι φυσιολογικό να αισθάνεται κανείς έντονο ερωτικό πόθο και να μην μπορεί να «ξεκολλήσει» από τον άλλον, όμως, καθώς η γνωριμία προχωράει και βλέπει κανείς τον χαρακτήρα και τα ελαττώματα του άλλου, αποφασίζει αν πρόκειται για αγάπη ή για πάθος.

Συχνά, όταν κανείς «δει» το αντικείμενο του πόθου του στο φως της ημέρας, συνειδητοποιεί ότι δεν του αρέσει όσο νόμιζε ή φανταζόταν, με αποτέλεσμα η σχέση να πάρει τέλος. Η αγάπη δεν είναι ταυτόσημε με την σκέτη σωματική έλξη (παρόλο που η ερωτική έλξη είναι σημαντικό στοιχείο της), αλλά χρειάζεται και άλλα συστατικά, και, κυρίως χρόνο και υπομονή για να καλλιεργηθεί.

Και βέβαια, πολλές φορές το ξεκίνημα της αγάπης και μιας βαθιάς, ουσιαστικής σχέσης ξεκινάει από έντονο σεξουαλικό πάθος (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σεξουαλικό πάθος από μόνο του οδηγεί κάθε φορά στην αγάπη).

Έμμονη Ιδέα

Όταν το άλλο άτομο γίνει έμμονη ιδέα στον ερωτευμένο, συνήθως αυτός το εκλογικεύει λέγοντας «αφού δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν άλλον, άρα είμαι ερωτευμένος/η με και αγαπάω αυτό το άτομο». Η εμμονή είναι παρόμοια με το πάθος, αλλά είναι ακόμα πιο παραπλανητική και καταστροφική. Ενώ ο πόθος είναι περαστικός και ξεθωριάζει όταν οι ερωτευμένοι γνωριστούν καλύτερα και διαπιστώσουν τις διαφορές τους, η έμμονη ιδέα παραμένει, ακόμα και όταν ο ερωτευμένος δει τα ελαττώματα του άλλου. Και ενώ το σεξουαλικό πάθος μπορεί να οδηγήσει σε μια ουσιαστική ερωτική σχέση, η εμμονή σκοτώνει την αγάπη.

Η εμμονή σκοτώνει την αγάπη

Όσο περισσότερο χρόνο και προσπάθεια επενδύσει κανείς σε μια άρρωστη εμμονή για ένα πρόσωπο ή μια σχέση, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Οι άνθρωποι που είναι σε κατάσταση έμμονης ιδέας με κάποιον άλλον, λόγω του ότι σκέφτονται μόνο σχετικά με τον άλλο και τη σχέση τους, συχνά χάνουν την επαφή με τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτή η απώλεια του εαυτού και της ατομικότητας δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο συμπεριφοράς όπου το άτομο με την εμμονή γίνεται όλο και πιο εξαρτημένο από το αντικείμενο του έρωτά του και από τη σχέση.

Έρωτας χωρίς ανταπόκριση

Ακόμα και η αγάπη χωρίς ανταπόκριση (όπου ο ένας είναι μόνος ερωτευμένος και του έχει γίνει έμμονη ιδέα ο άλλος, ο οποίος δεν είναι ερωτευμένος) μπορεί να γίνει έμμονη ιδέα με καταστροφικές ψυχολογικές συνέπειες.

Όταν το ένα άτομο είναι ερωτευμένο φουλ και το άλλο δεν είναι, όταν πιστεύει ότι έχει μια σχέση και το άλλο άτομο δεν το πιστεύει, όταν το ένα άτομο είναι αφοσιωμένο και το άλλο δεν το έχει πάρει στα σοβαρά, τότε υπάρχει η βάση για να δημιουργηθεί εμμονή.

Τα σημάδια της εμμονής

• Αν όλος ο χρόνος και κόπος σας πηγαίνει σε ένα άτομο (που δεν ανταποκρίνεται)
• Αν διαρκώς προσπαθείτε να ευχαριστήσετε τον/τη σύντροφό σας
• Αν η σχέση σας δεν έχει αμοιβαιότητα (από άποψη σεβασμού, βαθμό αφοσίωσης) και διαρκώς κάνετε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις,

τότε, πιθανότατα η σχέση σας βασίζεται σε έμμονα συναισθήματα και όχι σε αληθινή αγάπη.

Ριμπάουντ (Rebound)

Όπως ο γνωστός όρος στο μπάσκετ, έτσι και στις σχέσεις: όταν μια σχέση ξεκινά ξαφνικά, πριν καλά-καλά τελειώσει η προηγούμενη. Αυτές οι σχέσεις σπάνια βασίζονται στην αγάπη και αποτελούν έναν τρόπο για να τονώσει το άτομο -του οποίου τελείωσε η σχέση- την αυτοπεποίθησή του και να νιώσει όμορφα και συντροφικά. Πολλές φορές το συναίσθημα μοιάζει με αγάπη, γιατί οι άνθρωποι που τελειώνουν μια σχέση θέλουν να ξαναγαπήσουν, όμως όταν αυτό γίνεται πολύ σύντομα, δεν προλαβαίνει να τελειώσει μέσα του η συναισθηματική αναταραχή της προηγούμενης σχέσης για να επενδύσουν στην επόμενη.

Το άτομο που βγαίνει από την προηγούμενη σχέση και αμέσως κάνει μια νέα, έχει συνηθίσει να είναι ερωτευμένο, θέλει να έχει μια σχέση και, χωρίς πολλή σκέψη, επιλέγει κάποιο νέο πρόσωπο για να είναι μαζί του, πείθοντας τον εαυτό του ότι έχει ερωτευτεί ξανά. Συχνά το άτομο αυτό επιθυμεί και αναπολεί ακόμα την προηγούμενή του σχέση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλει πίσω τον παλιό του σύντροφο, απλώς θέλει μια σχέση. Σε μια τέτοια ριμπάουντ φάση, το άτομο θέλει απλώς κάποιον, οποιονδήποτε σύντροφο και δεν είναι έτοιμο να επενδύσει πραγματικά σε μια νέα σχέση. Έτσι, πρόκειται για σχέση-ψυχολογικό τραυμαπλάστ, αφού οι παλιές πληγές δεν έχουν ακόμα επουλωθεί.

Σημάδια της ριμπάουντ σχέσης

• Όταν η παλιά σχέση με κάποιον τρόπο μπερδεύεται με τη νέα
• Το άτομο φέρνει τα προβλήματα της προηγούμενης στη νέα σχέση
• Υπάρχουν εκκρεμότητες από την προηγούμενη σχέση
• Ο/η σύντροφος από την προηγούμενη σχέση επανεμφανίζεται (είτε ως φυσικό πρόσωπο είτε ως παράδειγμα)

Είναι λοιπόν σημαντικό να μπορεί κανείς να αξιολογήσει αν τα συναισθήματά του εμπίπτουν σε μία από τις τρεις κατηγορίες της έντονης ερωτικής έλξης, της εμμονής, ή της ριμπάουντ σχέσης, ώστε να ξέρει που βρίσκεται, τι ζητάει, και -κυρίως- τι μπορεί να πάρει από τη σχέση του.

Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
http://www.anapnoes.gr/tria-sinesthimata-pou-miazoun-me-agapi-alla-den-ine/

Επιλέξτε τον σωστό ερωτικό σύντροφο – Ματθαίος Γιωσαφάτ

• 170

   
  EmailShare
• Email

Πόσοι δεν έχουμε πει την περίφημη φράση «μα γιατί τραβάω όλους τους προβληματικούς;». Μάθετε λοιπόν τις βαθύτερες αιτίες των ερωτικών σας επιλογών.

..

Συνήθως οι λόγοι που επικαλούμαστε για να εξηγήσουμε γιατί ερωτευτήκαμε ή και παντρευτήκαμε τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας είναι προφανείς και κατανοητοί από το κοινωνικό πλαίσιο: ο χαρακτήρας, η μόρφωση, η εξωτερική εμφάνιση, η σεξουαλική επαφή, λόγοι οικονομικοί ή και κοινωνικοί.

 Οι βαθύτεροι όμως λόγοι είναι καλά κρυμμένοι μέσα μας «Η επιλογή συντρόφου την οποία εμείς οι ψυχαναλυτές ονομάζουμε ανακλητική είναι η ωριμότερη, αυτή που οδηγεί στο μικρό ποσοστό του 10 με 20% που είναι οι ευτυχισμένοι γάμοι», εξηγεί ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής κ. Ματθαίος Γιωσαφάτ, ειδικός σε θέματα γάμου και οικογενειακής θεραπείας.

«Τι σημαίνει αυτό; Όταν έχουμε μια καλή μαμά και περάσουμε καλά, μαθαίνουμε να συγχωρούμε και τα ελαττώματά της, όπως ένας ώριμος άνθρωπος. Αποδεχόμαστε λοιπόν και τα ελαττώματα του συντρόφου μας και φτιάχνουμε μια καλή σχέση. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει ομαλά και το οιδιπόδειο, δεν έχουμε μεγάλο άγχος αποχωρισμού, προδοσίας.

Αποδεχόμαστε, π.χ., ότι η μαμά έκανε κι άλλο παιδί. Ή ξέρω ως παιδί ότι μ’ αγαπάει, αλλά ανακάλυψα ότι αγαπά και τον μπαμπά, αλλά κι εγώ αγαπάω τον μπαμπά, άρα όλοι αγαπιόμαστε! Οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο όταν μεγαλώσω με το σύντροφό μου». Οι λόγοι λοιπόν της επιλογής του ερωτικού συντρόφου βασίζονται στη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα, τη δική τους σχέση και τη σχέση μας μαζί τους.

Αναζητώντας τη ρίζα του προβλήματος
«Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν είναι επαρκείς, με μαμάδες που δεν έχουν μάθει να προσφέρουν αγάπη, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του μωρού», μας λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Και το μωρό επικοινωνεί με μη λεκτική συμπεριφορά για να ζητήσει αυτά που του λείπουν, κλαίει, αρρωσταίνει, γρατσουνάει, κλοτσάει κ.λπ.

Στα ζευγάρια είναι πολύ έντονη αυτή η μεταβίβαση της πρώτης σχέσης, των πρώτων μη λεκτικών φόβων και συναισθημάτων. Γι’ αυτό και τα ζευγάρια μαλώνουν, ιδιαίτερα αν ο πρώτος χρόνος δεν ήταν καλός, αν ήταν στερημένος από ζεστασιά, χάδια, αγκαλιές. Ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να χαϊδέψουν τρυφερά ο ένας τον άλλο;». Η επιλογή λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις κουβαλά πάρα πολλά πράγματα που δεν έχουν λυθεί μέσα μας.

 Στόχος η επιθυμητή μητέρα

«Τα προβλήματα της πρώτης μας σχέσης με τη μητέρα δημιουργούν και τους προβληματικούς έρωτες», υπογραμμίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Περιμένεις τότε όχι μόνο να βρεις μια κανονική γυναίκα, έναν κανονικό άντρα, αλλά ένα σύντροφο που θα την αντικαταστήσει σε καλύτερη έκδοση, θέλεις την επιθυμητή μητέρα. Αυτό δημιουργεί τον έρωτα, τον πιο παθιασμένο. Όχι όμως τον πραγματικό έρωτα.

Γιατί σε αυτή την περίπτωση ψάχνουμε ένα ιδανικό που θα μας αγαπήσει, θα μας εκτιμήσει γι αυτό που είμαστε, όπως έπρεπε να το κάνει η μαμά. Κι όσο πιο πολύ περιμένει κανείς την επιθυμητή μητέρα, τόσο πιο πολύ την εξιδανικεύει. Είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη. Όταν ακούσετε: Μια μόνο γυναίκα με έχει καταλάβει, εσύ, οι άλλες ήταν όλες… να καταλάβετε ότι πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα απ αυτόν τον άνθρωπο! Σας βάζει στοιχεία που πιθανώς δεν έχετε!».

Διαλέγουμε αυτόν που μας μοιάζει
Έχετε σκεφτεί γιατί παραπονιόμαστε ότι τραβάμε μόνο προβληματικές περιπτώσεις στην ερωτική μας ζωή; Μήπως δεν φταίνε μόνο οι άλλοι; «Γιατί δεν τράβηξες κανέναν άλλο; θα ρωτούσα εγώ», λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με κάποιον ωριμότερο ψυχικά από εμάς. Δεν θα συντονιστούμε. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την ευφυϊα ούτε με την ικανότητά μας σε άλλους τομείς όπως το εργασιακό. Εκεί μπορεί να διαπρέπουμε. Άλλο όμως είναι η συναισθηματική ωριμότητα».

Ο πραγματικός έρωτας!
«Ο έρωτας κρατάει το πολύ ένα χρόνο», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Ο ανακλητικός έρωτας, ο πρώτος για τον οποίο μιλήσαμε, που δεν είναι τόσο έντονος αρχικά, ωριμάζει σιγά σιγά. Αρχίζει ο ένας να ερωτεύεται τον άλλο με το χρόνο που του αφιερώνει και τον γνωρίζει. Αυτόν λέω εγώ πραγματικό έρωτα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο άλλος είναι κάτι εξαιρετικό για μένα, γιατί με έπεισε και τον έπεισα γι αυτό».

Τα στάδια της ψυχικής ανάπτυξης
«Για να έχεις μια καλή σχέση πρέπει να περάσεις τις ανάγκες του πρώτου έτους, τη μεγάλη εξάρτηση. Δεν πήρα πολλά από τη μάνα μου στον πρώτο χρόνο; Τότε ψάχνω μια γυναίκα – μαμά. Δεν δίνω και τόση σημασία στο σεξουαλικό. Κι αυτή η σχέση δεν πάει καλά γιατί διαλέγεις παρόμοιο τύπο συντρόφου. Στην αρχή φαίνεται ότι ο ένας θα φροντίσει τον άλλο και μετά και οι δυο περιμένουν τον άλλο να τους φροντίσει», εξηγεί ο κ. Γιωσαφάτ.

«Στο δεύτερο έτος, το πρωκτικό στάδιο, το παιδί μαθαίνει με τη μάνα την αυτονομία, είναι η περίοδος της εναντίωσης. Αν δεν πάει καλά, αργότερα στη σχέση ο ένας θα προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο! Το τρίτο στάδιο είναι το φαλλικό, όπου το σεξ πηγαίνει στα γεννητικά όργανα. Αν πάει κάτι στραβά, διαλέγεις μια γυναίκα που σου αρέσει σεξουαλικά, αλλά αυτό εξαντλείται γρήγορα. Κι από εκεί και πέρα έχεις άλλες ανάγκες που δεν σου τις καλύπτει. Ο τέταρτος χρόνος που πάλι δεν πάει καλά είναι ο οιδιποδειακός, στάδιο που στην ανάπτυξη αντιστοιχεί γύρω στα 5 χρόνια του παιδιού. Εκεί υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θέλεις πολύ ερωτικά το σύντροφό σου. Αν καταφέρεις και πάρεις κάποιον που σου θυμίζει τη μαμά (ή τον μπαμπά), έχεις προβλήματα σεξουαλικά: στύσης, πρόωρης εκσπερμάτισης κ.λπ.».

Ζήτημα ισορροπίας

«Μια καλή σχέση προϋποθέτει ότι έχουμε περάσει σχετικά ομαλά αυτά τα στάδια: θέλεις να έχεις ένα μίνιμουμ εξάρτησης, να έχεις αυτονομία, αλλά δεν σου αρέσει να πατάς τον άλλο στο λαιμό. Θέλεις να κάνεις σεξ και να σου αρέσει, δεν ικανοποιείσαι όμως μόνο με αυτό. Τότε η σχέση εξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει. Δεν περιμένεις τόσο πολλά από τον άλλο, ενώνεις δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ.

Και τώρα τι κάνουμε;
«Μπορεί να ακούγονται λίγο απαισιόδοξα όλα αυτά, αλλά είναι η πραγματικότητα», παρατηρεί ο κ. Γιωσαφάτ. «Το πρώτο πράγμα που λέω είναι να βρεις μια καλή μαμά, με την ψυχοθεραπεία, ατομικά ή σε ομάδες, που βοηθούν πάρα πολύ τους ανθρώπους. Λέω επίσης κι έχω παρεξηγηθεί γι αυτό να μπορούν οι γυναίκες να είναι κοντά στο παιδί τους τον πρώτο χρόνο της ζωής του.

Προτείνω συχνά και κάτι που ακόμα μοιάζει ουτοπικό: να γίνονται μαθήματα ζωής από το δημοτικό στα σχολεία, υπό μορφή ομάδας με εκπαιδευμένους δασκάλους. Το άλλο βήμα είναι ο διάλογος, που είναι δύσκολο βέβαια. Πάντα είχαν οι άνθρωποι προβλήματα και πάντα έβρισκαν τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. Πρέπει να είμαστε και λιγάκι αισιόδοξοι». ΄

Άλλο έρωτας, άλλο αγάπη
«Δυο άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο. Οι ερωτευμένοι κοιτάζονται και θαυμάζονται αυτό δεν είναι αγάπη! Είναι ένα πολύ ευχάριστο αίσθημα, που οδηγεί σχεδόν πάντα σε φασαρίες. Γιατί την επόμενη μέρα που θα τον/τη δείτε θα έχετε ήδη μια μικρή απογοήτευση. Στην πρώτη επαφή δεν ξέρουμε τίποτα για τον άλλο, όσο προχωρά η επαφή όμως αρχίζει η απο-εξιδανίκευση». Εκεί εμφανίζεται η εσωτερική παλινδρόμηση, που δηλώνει την τάση του ανθρώπου να υπαναχωρήσει φοβισμένος και να κλείσει τις πόρτες επικοινωνίας για τη νέα σχέση.

- See more at: http://kissmygrass.gr/10658/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CF%89%CF%83%CF%84%CF%8C-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF-%CE%BC/#sthash.Da36jwfU.dpuf

Γνωρίστε τον άνθρωπο που σας ταιριάζει. Από την Θεωρία στην Πράξη

Συντάχθηκε απο τον/την Λένα Καστρησίου, για τα Ιατρικά ΝΕΑ 

Ο John Bowlby (Attachment Theory, 1975), ένας από τους πιο σημαντικούς ψυχολόγους της εποχής μας, υπογράφει το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας και της θεωρίας που ερμηνεύει την ιδιαίτερη και προσωπική (ιδιοσυγκρασιακή) προσέγγιση που εφαρμόζει κάθε άνθρωπος σε μια σχέση. 

Οι ιδέες του Bowlby δημιούργησαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η κατανόηση της αιτιολογίας της αγάπης και της μοναχικότητας στην ενήλικη ζωή. Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών δεσμών και συμπεριφορών μέσα στο οποίο κινούνται οι άνθρωποι. Στη μια πλευρά του φάσματος αυτού βρίσκεται η έντονη απορρόφηση του ατόμου με τον σύντροφό του, ενώ στην άλλη η πλήρης ακύρωση του συντρόφου. Ποιοι είναι οι μηχανισμοί που ευθύνονται γι αυτή την τόσο διαφορετική αντιμετώπιση των ατόμων σε μια σχέση;

Ο τρόπος με τον οποίο ο Bowlby και οι συνεργάτες του (Bowlby, Ainsworth et al., 1978) απαντούν σε αυτή την ερώτηση βασίζεται στην ψυχαναλυτική θεωρία. Ισχυρίζονται ότι η ερωτική σχέση αγάπης της ενήλικης ζωής ακολουθεί τα ίδια βήματα και τους ίδιους μηχανισμούς με τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ γονιών και παιδιού. Ενήλικες που αισθάνονται εσωτερική μοναξιά μαρτυρούν ότι είχαν προβληματικές σχέσεις τόσο με τους γονείς τους, όσο και με τους συντρόφους τους. Όλα όσα έχουμε ζήσει στο παρελθόν με τους γονείς μας, μας κατατρέχουν στην περιπέτεια αναζήτησης συντρόφου. Όταν ο γονιός είναι διαθέσιμος και ανταποκρίνεται στις συναισθηματικές και βιολογικές ανάγκες του παιδιού του, τότε το παιδί αισθάνεται ασφάλεια. Όταν ο γονιός είναι συνεπής και σταθερός, το παιδί μαθαίνει να εμπιστεύεται τον κόσμο γύρω του- εφόδιο απαραίτητο για τις επόμενες σχέσεις του. Όταν ο γονιός δεν είναι σταθερά συνεπής με τις ανάγκες του παιδιού του, τότε το παιδί αισθάνεται απειλή στη γονική σχέση και του δημιουργείται άγχος και φόβος, γιατί, στην προσπάθειά του να επιβιώσει, πρέπει να βρίσκει τρόπους να προσελκύει την προσοχή των γονιών του.

Η ερωτική σχέση εμπεριέχει την αλληλεπίδραση της συναισθηματικής δέσμευσης και της σεξουαλικής πράξης. Η σεξουαλικότητα, μολονότι η εξέλιξή της βασίζεται σε διαφορετικές θεωρίες, παίζει πολύ βασικό ρόλο στην κατανόηση της δυναμικής της ερωτικής αγάπης. Η δέσμευση δύο συντρόφων επηρεάζεται από τη μεταξύ τους σεξουαλική σχέση. Παρά το ότι σε αυτό το άρθρο επικεντρωνόμαστε στη συναισθηματική δέσμευση, και όχι στη σεξουαλική, πρέπει να αναφέρουμε ότι σε μια υγιή σχέση είναι και οι δύο απαραίτητες. Η συναισθηματική δέσμευση αλληλοεπηρεάζεται με τη σεξουαλική δέσμευση. Ένα παράδειγμα: Ο σύντροφος, σε μια μονογαμική σχέση, ο οποίος αναζητά και επιδιώκει σεξουαλικούς δεσμούς, τους χρησιμοποιεί υποσυνείδητα σαν τρόπο αποδέσμευσης από το σύντροφό του.

Κάθε άνθρωπος, βάσει των βιωμάτων του, θα διαμορφώσει μια από τις παρακάτω προσωπικότητες (και, επομένως τάσεις) στις σχέσεις του:

• ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ. Ανύπαρκτος ή πολύ ασταθής γονικός δεσμός. Τάση προς εσωτερική και κοινωνική μοναξιά. Ο μοναχικός αισθάνεται πιο άνετα σε συναισθηματική απόσταση, υποβαθμίζει τα συναισθήματα του, δυσκολεύεται να επικοινωνήσει και να εμπιστευτεί, αντιμετωπίζει τη ζωή επιφυλακτικά, αγχώνεται εύκολα και φοβάται την εγκατάλειψη. Σε μια σχέση, ο μοναχικός αναζητάει συνεχώς «χώρο» και ισχυρίζεται ότι αισθάνεται αμηχανία και πίεση γιατί ο σύντροφός του θέλει να είναι πιο κοντά από όσο εκείνος αντέχει. Η ιδέα της εξάρτησης από και προς ένα άτομο του προκαλεί φόβο και άγχος.
• ΚΥΚΛΟΘΥΜΙΚΟΣ. Ασταθής γονικός δεσμός. Τάση προς εσωτερική μοναξιά και, παράλληλα, διαρκής αναζήτηση παρέας. Ο κυκλοθυμικός είναι γενικά ανικανοποίητος συναισθηματικά και αγχωμένος. Αισθάνεται ότι δίνει περισσότερα από όσα παίρνει σε μια σχέση. Παρεξηγείται και ανησυχεί για την εικόνα του στους τρίτους. Είναι υπερευαίσθητος, παρορμητικός και ενθουσιώδης, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται προσαρμοστικός και αρεστός στις παρέες. Ο κυκλοθυμικός ισχυρίζεται ότι θέλει να είναι κοντά στο σύντροφό του, αλλά αισθάνεται ότι φοβίζει τους γύρω του.
• ΑΣΦΑΛΗΣ. Σταθερός γονικός δεσμός. Αντέχει τη μοναξιά χωρίς φόβο και επιζητάει χωρίς άγχος τη συντροφιά των άλλων. Αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, επικοινωνεί, δεν τον απασχολεί η γνώμη άλλων και δεν φοβάται να χάσει τον έλεγχο. Ικανοποιείται γενικά και αναλαμβάνει τις ευθύνες του για καμπές της ζωής του. Ο ασφαλής ισχυρίζεται ότι η εξάρτηση δεν τον δυσκολεύει και αισθάνεται δύναμη όταν αναγνωρίζει τις αδυναμίες του.

Επιλογή συντρόφου

Κάθε άνθρωπος επιλέγει το σύντροφό του τόσο βάσει των βιωμάτων του, όσο και βάσει της ωριμότητάς του και της προσωπικότητας που έχει διαμορφώσει. Ταυτόχρονα, βέβαια, το ένστικτο και η χημεία μεταξύ δύο ατόμων είναι βασικοί παράγοντες που οδηγούν ένα άτομο σε μια επιλογή.

Όταν κάποιος φτάσει στην κατανόηση των βιωμάτων του και αξιολογήσει το παρελθόν του, είναι πολύ σημαντικό να μη σταθεί στη λύπη για κάτι που ανήκει στο παρελθόν, αλλά να βρει το θάρρος να προχωρήσει συναισθηματικά και να οδηγήσει τον εαυτό του προς μια επιλογή που θα τον βοηθήσει να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του και να δημιουργήσει μια υγιή κατάσταση για το μέλλον του.

Δεν πρέπει να αφήσουμε μόνο καθαρά συναισθηματικούς λόγους να μας οδηγήσουν προς την επιλογή του συντρόφου μας. Ιδίως σε μια ώριμη φάση της ζωής μας, το ένστικτό μας πρέπει, κατά κάποιο τρόπο, να επηρεαστεί και από τη λογική μας: να αναγνωρίσουμε τις τάσεις μας, να αποδεχτούμε το παρελθόν μας, να βάλουμε στόχους και να βελτιωθούμε.

http://www.glikiazoi.gr/2013/09/23/%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5/ 

Γιατί όλοι (τόσο πολλοί) είναι χωρίς σύντροφο;

Αν φανταστούμε την ερωτική-συντροφική σχέση σαν ένα πυρήνα με ζωή μέσα του και γύρω του και με έντονη και αδιάκοπη αλληλεπίδραση του μέσα με το γύρω, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι οι πιέσεις που δέχεται τόσο στο εσωτερικό όσο και απ? έξω αυξάνονται συνεχώς κι ο πυρήνας αυτός συμπιέζεται τρομερά. 

Μέσα στον «πυρήνα» υπάρχουν δύο άνθρωποι με συναισθηματικές ανάγκες που δεν καλύπτονται πια επαρκώς από άλλες κοινωνικές σχέσεις (συγγενικές, φιλικές ακόμη και απλά γειτονικές ή επαγγελματικές) και γι? αυτό «περιμένουν» πάρα πολλά απ? το σύντροφο τους. Απ? έξω υπάρχουν επαγγελματικές και οικονομικές πιέσεις και ανασφάλεια, αυξημένες καταναλωτικές ανάγκες, κινητικότητα, δύο ή περισσότερες δουλειές, άγχος που επιβαρύνει τον καθένα χωριστά και αναπόφευκτα πιέζει τη σχέση. Πάρα πολλές σχέσεις δεν αντέχουν την πίεση και «σπάνε». Αυτό το «σχήμα» είναι ένας τρόπος να δούμε και να εξηγήσουμε κάπως συνοπτικά το τι συμβαίνει και οι άνθρωποι μένουν χωρίς σύντροφο, αλλά φυσικά υπάρχουν και πολλοί επιμέρους λόγοι.

Διαπιστώθηκε σε έρευνες που έγιναν, ότι έχουν αλλάξει οι προσδοκίες των νεώτερων γενεών από τις συντροφικές σχέσεις σε σύγκριση με τις παλιότερες. Πιο συγκεκριμένα, άντρες και γυναίκες γεννημένοι μεταξύ 1916-1945 θεωρούσαν υλιστικές αξίες (παροχή οικονομικής και φυσικής ασφάλειας) πολύ σημαντικές σαν κριτήρια επιλογής συντρόφου. Για αυτούς που γεννήθηκαν μεταξύ 1945-1991 μπαίνουν σε πρώτη μοίρα αξίες όπως η κατανόηση, η ικανότητα επικοινωνίας, η ελκυστικότητα. Ενώ όμως οι πρώτες είναι πολύ συγκεκριμένες και εύκολα αναγνωρίσιμες, οι δεύτερες είναι δύσκολο να προσδιοριστούν και πολύ εύκολο να μεταβληθούν ή να αμφισβητηθούν.

Έτσι λοιπόν μας συμβαίνει τη μια μέρα να πιστεύουμε ότι βρήκαμε τον άνθρωπο που πληροί όλα όσα επιθυμούμε από το σύντροφο μας και την άλλη να αναρωτιόμαστε τι κοινό έχουμε εμείς μ? αυτό τον άνθρωπο.
Ένας άλλος πολύ σημαντικός παράγοντας που έχει κάνει δύσκολη τόσο τη δημιουργία όσο και τη διατήρηση των σχέσεων είναι η τρομερή σύγχυση που επικρατεί σε σχέση με τους ρόλους των δύο φύλων. Μέσα στον ψυχισμό των ανδρών και των γυναικών διεξάγεται μια πραγματική μάχη μεταξύ παλιών και νέων προτύπων, τα οποία φαίνεται πως στους νέους ανθρώπους και σ? αυτή την εποχή που διανύουμε είναι εξίσου ισχυρά. 

Τι σημαίνει είμαι άντρας/ γυναίκα, τι περιμένω, τι επιθυμώ, τι απαιτώ από τον εαυτό μου και τι από το άλλο φύλο, είμαι τελικά το δυνατό ή το αδύναμο φύλο, θέλω να εξαρτώμαι (συναισθηματικά, κοινωνικά, οικονομικά) ή, θέλω ανεξαρτησία, θέλω να δεσμευτώ ή θέλω ελευθερία, θέλω να φροντίσω ή θέλω να με φροντίσουν, θέλω παιδιά και οικογένεια ή μπορώ και χωρίς αυτά; Υπό την πίεση όλων αυτών των διλημμάτων οι σχέσεις συχνά μοιάζουν βουνό, φυλακή, άπιαστο όνειρο, ανεπιθύμητος μπελάς ή όλα αυτά μαζί, ανάλογα με την ψυχική κληρονομιά και την ιδιοσυγκρασία του καθένα.
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτιαγμένοι για να είναι μόνοι;

Είμαστε κοινωνικά ζώα, και μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει αποδειχθεί το αντίθετο. Αυτό σημαίνει ότι ο κανόνας είναι πως (ο καθένας με τον τρόπο του) αποζητάμε τη συντροφικότητα και οι λίγες μάλλον εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα καταφέρνουν να κάνουν ή να διατηρήσουν σχέσεις, όχι γιατί «είναι φτιαγμένοι» για να είναι μόνοι αλλά μάλλον γιατί δεν έμαθαν (στα πρώτα χρόνια της ζωής τους) να κάνουν σχέσεις με τρόπο που να ικανοποιούνται τόσο οι ίδιοι όσο και αυτοί με τους οποίους σχετίζονται. Πώς μπορεί να περνάει καλά κάποιος το διάστημα που είναι μόνος και δεν έχει κάποια σχέση; Όλα δείχνουν πως το πόσο καλά ή άσχημα νιώθουμε μέσα σε μία κατάσταση δεν εξαρτάται τόσο από τις αντικειμενικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε όσο από τη δική μας υποκειμενική αξιολόγηση της κατάστασης αυτής σε σχέση με τις προσδοκίες μας.

Αν θέλουμε να βρούμε εδώ και τώρα τη σχέση της ζωής μας κι αυτή αργεί, μπορεί να νιώθουμε δυστυχισμένοι, ακόμα κι αν τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας πάνε καλά. Ίσως λοιπόν, ένας τρόπος να περνάμε καλύτερα, έστω και χωρίς σχέση, να είναι το να εκτιμήσουμε περισσότερο αυτά που έχουμε εκείνη τη στιγμή και να ασχοληθούμε περισσότερο με ό,τι καλό έχουν να μας δώσουν αυτά αντί να αισθανόμαστε ελλιπείς επειδή δεν έχουμε σχέση. Άλλωστε όσο πιο καλά καταφέρνει να περνάει κανείς όταν είναι μόνος του, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να περνάει καλά και μέσα σε μια σχέση.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος που δυσκολεύεται να βρει ταίρι;
Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να κάνει είναι να ζει μέσα στη δυστυχία περιμένοντας ότι μόλις βρει ταίρι θα γίνει ευτυχισμένος, αυτή είναι η σίγουρη συνταγή της αποτυχίας. 

Καταρχήν να σκέφτεται ότι κάπου ανάμεσα στους τόσους πολλούς ανθρώπους τριγύρω, δεν μπορεί, υπάρχουν σίγουρα περισσότεροι από έναν που θα μπορούσαν να είναι «το ταίρι του» κι ότι κάποια στιγμή θα το βρει! Απαραίτητο, όπως και για τα περισσότερα πράγματα που μας δυσκολεύουν, είναι να αναθεωρήσουμε ή να χαμηλώσουμε τις προσδοκίες μας. 

Λέγεται βέβαια εύκολα και γίνεται πολύ δύσκολα αλλά είναι η Νο 1 δυσκολία των ανθρώπων της εποχής μας. Κανένας σύντροφος δεν μπορεί να τα έχει όλα, καμία σχέση να μας προσφέρει τα πάντα και να μας δώσει εγγύηση ζωής. Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί που μπορούν να μας δώσουν αρκετά και με κάποιον απ? αυτούς αξίζει να το προσπαθήσουμε.

ΛΟΥΙΖΑ ΒΟΓΙΑΤΖΗ-ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ http://mypsychologist.gr

http://www.psixologikosfaros.gr/article_det.asp?artid=832

Γνωρίζετε τα μυστικά του «εγκεφαλικού» έρωτα;

Η Βρετανή νεροβιολόγος Andrea Barnels κατά τη διάρκεια πειραμάτων παρακολούθησε τις εγκεφαλικές δραστηριότητες ανδρών και γυναικών που ήταν ερωτευμένοι. Υποστήριξε ότι το κλειδί του έρωτα είναι η αντίδραση μερικών σημαντικών χημικών ουσιών του εγκεφάλου και ως εκ τούτου όλοι οι εγκέφαλοι των ερωτευμένων ανθρώπων είναι όμοιοι.

 Γράφει η ψυχολόγος Λιάνα Καλλιέρου

Στη βρετανική έρευνα αυτή ανακάλυψαν ότι η δραστηριότητα ενός εγκεφάλου που βρίσκεται σε ευφορία εξαιτίας των ναρκωτικών και ενός ερωτευμένου εγκεφάλου είχαν τα εξής κοινά χαρακτηριστικά:

Αντοχή στην αυπνία

Έλλειψη όρεξης

Συναισθήματα υπερβολικής επιθυμίας

Και έντονης ευφορίας. 

Όλα αυτά υποστήριξαν που χαρακτηρίζουν την πρώτη φάση της ερωτικής τρέλας είναι όμοια με τα συμπτώματα της κοκαίνης στην αρχή της χρήσης!

Ο εγκέφαλος επίσης ζητά να επαναλάβει την ευχαρίστηση που του δίνει ο έρωτας όπως ακριβώς συμβαίνει και σε κάθε εξαρτημένο. Η επανάληψη της ευχαρίστησης είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στα άτομα εκείνα που δεν έχουν ισχυρό νευρικό σύστημα. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχει μια βιολογική συνιστώσα στις διαταραχές του εθισμού. Ως αποτέλεσμα αυτός που έχει ανεπάρκεια ερεθισμού στο κέντρο ηδονής του εγκεφάλου έχει πολλές πιθανότητες εθισμού στο κυνήγι τη ηδονής ακόμα και της ερωτικής ηδονής!

Να υποθέσουμε ότι αυτά τα άτομα που απεγνωσμένα κυνηγούν αλλεπάλληλες ερωτικές εμπειρίες και περιπέτειες έχουν κάποιο κληρονομικό γονίδιο; Είναι αρκετά παράτολμο κάτι τέτοιο υποστηρίζουν οι επιστήμονες. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ο έρωτας είναι το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού χημικών ουσιών.

Πόσο διαφέρουν ο ανδρικός και ο γυναικείος εγκέφαλος;

 Σύμφωνα με την Dr Μarianne Legato καθηγήτρια Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και ιδρύτρια του εξιδεικευμένου Ινστιτούτου Εγκεφάλου ο αρσενικός και ο θηλυκός εγκέφαλος είναι στη φυσιολογία και στη χημική τους δόμηση διαφορετικοί. Σύμφωνα με την ερευνήτρια οι εγκεφαλικές δομές τους  είναι το αίτιο της διαφορετικής αντιμετώπισης των προβλημάτων. Στο βιβλίο της Why ehomen never forget and Men never remember εξηγεί: Οι διαφορές αυτές δεν πρέπει να μας δημιουργούν εντάσεις και συγκρούσεις στις σχέσεις μας γιατί αν τελικά τις διαγνώσουμε σωστά και προσπαθήσουμε να τις καταλάβουμε θα μας βοηθήσουν να χτίσουμε μια σχέση από κοινού και να μάθουμε ο ένας για τον άλλο.

 Η ανατομία του εγκεφάλου ανδρών και γυναικών διαφέρει στη δομή της, στην χημική σύστασή της στη ροή του αίματος, στον μεταβολισμό.

 Οι γυναίκες ενεργοποιούν περισσότερα μέρη του εγκεφάλου, όταν αντιμετωπίζουν δραστηριότητες που μπορούν συγχρόνως να χρειάζονται λεκτικές και θεωρητικές συμπεριφορές σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια.

 Οι γυναίκες είναι πιο ικανές να αντιμετωπίζουν πολλά ζητήματα ταυτοχρονα ενώ οι άνδρες είναι πιο ικανοί στη λήψη αποφάσεων.

 Υπάρχει απόδειξη ότι οι άνδρες και οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τα θεωρητικά προβλήματα τελείως διαφορετικά. Αν ένας άνδρας επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει την στρατηγική της γυναίκας σε ένα συγκεκριμένο θέμα , είναι πολύ πιθανόν να μην πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα.

 Οι ορμόνες παίζουν και αυτές τον ρόλο τους. Τα οιστρογόνα έχουν μεγάλη επίδραση στον τρόπο σκέψης της γυναίκας  στην μάθηση και τη μνήμη. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου υποστηρίζουν ότι όσο πιο υψηλό είναι το επίπεδο της τεστοστερόνης στον άνδρα, τόσο πιο πιθανό είναι να μειώνεται η λεκτική πιθανότητα έκφρασης σε αρκετές περιπτώσεις. Ίσως γι΄αυτό λέμε ότι οι γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα σε αυτόν τον τομέα, εξαιτίας των οιστρογόνων.  Βέβαια παίζει ρόλο και το πώς μεγαλώνουν τα αγόρια και τα κορίτσια. Οι γονείς από πολύ νωρίς στη ζωή των παιδιών τους συνηθίζουν να μιλούν στα κορίτσια περισσότερο ενώ παροτρύνουν τα αγόρια να παίζουν με μηχανικά παιχνίδια και αντικείμενα.

 Το όλο σύστημα που χρησιμοποιούμε για να παράγουμε ιδέες και συναισθήματα να δημιουργούμε μνήμες να συλλαμβάνουμε και να εσωτερικεύουμε εμπειρίες είναι διαφορετικό. Έχει αποδειχθεί όμως ότι οι εμπειρίες που αποκτούμε στην καθημερινή μας ζωή, αλλάζουν τη χημεία και τη δομή του εγκεφάλου. Άρα μπορούμε τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας μαθαίνοντας οι μεν από τους δε. 

 H Dr. Marianne Legato επισημαίνει ότι «ο εγκέφαλος είναι τόσο στενά με τη συμπεριφορά και τις σχέσεις που αναπτύσσουμε που αν οθ γυναίκες μπορούσαν να γνωρίζουν ποιες είναι οι διαφορες του δικού τους εγκεφάλου από αυτόν των συνεργατών τους , των γιων τους και των εραστών τους τότε η ζωή θα ήταν πολύ πιο εύκολη γιατί όλοι θα ζούσαν σε αρμονία»

Καίρια αποσπάσματα από το βιβλίο «Άνδρας, ο αγαπημένος άγνωστος» Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

http://glikaxamogela.blogspot.gr/2013/08/blog-post_6376.html

Επιλέξτε το σωστό ερωτικό σύντροφο

Πόσες δεν έχουμε πει την περίφημη φράση «μα γιατί τραβάω όλους τους προβληματικούς;». Μάθετε λοιπόν τις βαθύτερες αιτίες των ερωτικών σας επιλογών. 
Συνήθως οι λόγοι που επικαλούμαστε για να εξηγήσουμε γιατί ερωτευτήκαμε ή και παντρευτήκαμε τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας είναι προφανείς και κατανοητοί από το κοινωνικό πλαίσιο: ο χαρακτήρας, η μόρφωση, η εξωτερική εμφάνιση, η σεξουαλική επαφή, λόγοι οικονομικοί ή και κοινωνικοί.
Οι βαθύτεροι όμως λόγοι είναι καλά κρυμμένοι μέσα μας «Η επιλογή συντρόφου την οποία εμείς οι ψυχαναλυτές ονομάζουμε ανακλητική είναι η ωριμότερη, αυτή που οδηγεί στο μικρό ποσοστό του 10 με 20% που είναι οι ευτυχισμένοι γάμοι», εξηγεί ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής κ. Ματθαίος Γιωσαφάτ, ειδικός σε θέματα γάμου και οικογενειακής θεραπείας. «Τι σημαίνει αυτό; Όταν έχουμε μια καλή μαμά και περάσουμε καλά, μαθαίνουμε να συγχωρούμε και τα ελαττώματά της, όπως ένας ώριμος άνθρωπος. Αποδεχόμαστε λοιπόν και τα ελαττώματα του συντρόφου μας και φτιάχνουμε μια καλή σχέση. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει ομαλά και το οιδιπόδειο, δεν έχουμε μεγάλο άγχος αποχωρισμού, προδοσίας. Αποδεχόμαστε, π.χ., ότι η μαμά έκανε κι άλλο παιδί. Ή ξέρω ως παιδί ότι μ’ αγαπάει, αλλά ανακάλυψα ότι αγαπά και τον μπαμπά, αλλά κι εγώ αγαπάω τον μπαμπά, άρα όλοι αγαπιόμαστε! Οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο όταν μεγαλώσω με το σύντροφό μου». Οι λόγοι λοιπόν της επιλογής του ερωτικού συντρόφου βασίζονται στη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα, τη δική τους σχέση και τη σχέση μας μαζί τους.
Αναζητώντας τη ρίζα του προβλήματος
«Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν είναι επαρκείς, με μαμάδες που δεν έχουν μάθει να προσφέρουν αγάπη, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του μωρού», μας λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Και το μωρό επικοινωνεί με μη λεκτική συμπεριφορά για να ζητήσει αυτά που του λείπουν, κλαίει, αρρωσταίνει, γρατσουνάει, κλοτσάει κ.λπ. Στα ζευγάρια είναι πολύ έντονη αυτή η μεταβίβαση της πρώτης σχέσης, των πρώτων μη λεκτικών φόβων και συναισθημάτων. Γι’ αυτό και τα ζευγάρια μαλώνουν, ιδιαίτερα αν ο πρώτος χρόνος δεν ήταν καλός, αν ήταν στερημένος από ζεστασιά, χάδια, αγκαλιές. Ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να χαϊδέψουν τρυφερά ο ένας τον άλλο;». Η επιλογή λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις κουβαλά πάρα πολλά πράγματα που δεν έχουν λυθεί μέσα μας.
Στόχος η επιθυμητή μητέρα
«Τα προβλήματα της πρώτης μας σχέσης με τη μητέρα δημιουργούν και τους προβληματικούς έρωτες», υπογραμμίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Περιμένεις τότε όχι μόνο να βρεις μια κανονική γυναίκα, έναν κανονικό άντρα, αλλά ένα σύντροφο που θα την αντικαταστήσει σε καλύτερη έκδοση, θέλεις την επιθυμητή μητέρα. Αυτό δημιουργεί τον έρωτα, τον πιο παθιασμένο. Όχι όμως τον πραγματικό έρωτα. Γιατί σε αυτή την περίπτωση ψάχνουμε ένα ιδανικό που θα μας αγαπήσει, θα μας εκτιμήσει γι αυτό που είμαστε, όπως έπρεπε να το κάνει η μαμά. Κι όσο πιο πολύ περιμένει κανείς την επιθυμητή μητέρα, τόσο πιο πολύ την εξιδανικεύει. Είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη. Όταν ακούσετε: Μια μόνο γυναίκα με έχει καταλάβει, εσύ, οι άλλες ήταν όλες… να καταλάβετε ότι πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα απ αυτόν τον άνθρωπο! Σας βάζει στοιχεία που πιθανώς δεν έχετε!».
Διαλέγουμε αυτόν που μας μοιάζει
Έχετε σκεφτεί γιατί παραπονιόμαστε ότι τραβάμε μόνο προβληματικές περιπτώσεις στην ερωτική μας ζωή; Μήπως δεν φταίνε μόνο οι άλλοι; «Γιατί δεν τράβηξες κανέναν άλλο; θα ρωτούσα εγώ», λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με κάποιον ωριμότερο ψυχικά από εμάς. Δεν θα συντονιστούμε. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την ευφυϊα ούτε με την ικανότητά μας σε άλλους τομείς όπως το εργασιακό. Εκεί μπορεί να διαπρέπουμε. Άλλο όμως είναι η συναισθηματική ωριμότητα».
Ο πραγματικός έρωτας!
«Ο έρωτας κρατάει το πολύ ένα χρόνο», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Ο ανακλητικός έρωτας, ο πρώτος για τον οποίο μιλήσαμε, που δεν είναι τόσο έντονος αρχικά, ωριμάζει σιγά σιγά. Αρχίζει ο ένας να ερωτεύεται τον άλλο με το χρόνο που του αφιερώνει και τον γνωρίζει. Αυτόν λέω εγώ πραγματικό έρωτα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο άλλος είναι κάτι εξαιρετικό για μένα, γιατί με έπεισε και τον έπεισα γι αυτό».
Τα στάδια της ψυχικής ανάπτυξης
«Για να έχεις μια καλή σχέση πρέπει να περάσεις τις ανάγκες του πρώτου έτους, τη μεγάλη εξάρτηση. Δεν πήρα πολλά από τη μάνα μου στον πρώτο χρόνο; Τότε ψάχνω μια γυναίκα – μαμά. Δεν δίνω και τόση σημασία στο σεξουαλικό. Κι αυτή η σχέση δ 
 ν πάει καλά γιατί διαλέγεις παρόμοιο τύπο συντρόφου. Στην αρχή φαίνεται ότι ο ένας θα φροντίσει τον άλλο και μετά και οι δυο περιμένουν τον άλλο να τους φροντίσει», εξηγεί ο κ. Γιωσαφάτ. «Στο δεύτερο έτος, το πρωκτικό στάδιο, το παιδί μαθαίνει με τη μάνα την αυτονομία, είναι η περίοδος της εναντίωσης. Αν δεν πάει καλά, αργότερα στη σχέση ο ένας θα προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο! Το τρίτο στάδιο είναι το φαλλικό, όπου το σεξ πηγαίνει στα γεννητικά όργανα. Αν πάει κάτι στραβά, διαλέγεις μια γυναίκα που σου αρέσει σεξουαλικά, αλλά αυτό εξαντλείται γρήγορα. Κι από εκεί και πέρα έχεις άλλες ανάγκες που δεν σου τις καλύπτει. Ο τέταρτος χρόνος που πάλι δεν πάει καλά είναι ο οιδιποδειακός, στάδιο που στην ανάπτυξη αντιστοιχεί γύρω στα 5 χρόνια του παιδιού. Εκεί υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θέλεις πολύ ερωτικά το σύντροφό σου. Αν καταφέρεις και πάρεις κάποιον που σου θυμίζει τη μαμά (ή τον μπαμπά), έχεις προβλήματα σεξουαλικά: στύσης, πρόωρης εκσπερμάτισης κ.λπ.».
Ζήτημα ισορροπίας
«Μια καλή σχέση προϋποθέτει ότι έχουμε περάσει σχετικά ομαλά αυτά τα στάδια: θέλεις να έχεις ένα μίνιμουμ εξάρτησης, να έχεις αυτονομία, αλλά δεν σου αρέσει να πατάς τον άλλο στο λαιμό. Θέλεις να κάνεις σεξ και να σου αρέσει, δεν ικανοποιείσαι όμως μόνο με αυτό. Τότε η σχέση εξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει. Δεν περιμένεις τόσο πολλά από τον άλλο, ενώνεις δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ.
Και τώρα τι κάνουμε;
«Μπορεί να ακούγονται λίγο απαισιόδοξα όλα αυτά, αλλά είναι η πραγματικότητα», παρατηρεί ο κ. Γιωσαφάτ. «Το πρώτο πράγμα που λέω είναι να βρεις μια καλή μαμά, με την ψυχοθεραπεία, ατομικά ή σε ομάδες, που βοηθούν πάρα πολύ τους ανθρώπους. Λέω επίσης κι έχω παρεξηγηθεί γι αυτό να μπορούν οι γυναίκες να είναι κοντά στο παιδί τους τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Προτείνω συχνά και κάτι που ακόμα μοιάζει ουτοπικό: να γίνονται μαθήματα ζωής από το δημοτικό στα σχολεία, υπό μορφή ομάδας με εκπαιδευμένους δασκάλους. Το άλλο βήμα είναι ο διάλογος, που είναι δύσκολο βέβαια. Πάντα είχαν οι άνθρωποι προβλήματα και πάντα έβρισκαν τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. Πρέπει να είμαστε και λιγάκι αισιόδοξοι». ΄
Άλλο έρωτας, άλλο αγάπη
«Δυο άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο. Οι ερωτευμένοι κοιτάζονται και θαυμάζονται αυτό δεν είναι αγάπη! Είναι ένα πολύ ευχάριστο αίσθημα, που οδηγεί σχεδόν πάντα σε φασαρίες. Γιατί την επόμενη μέρα που θα τον/τη δείτε θα έχετε ήδη μια μικρή απογοήτευση. Στην πρώτη επαφή δεν ξέρουμε τίποτα για τον άλλο, όσο προχωρά η επαφή όμως αρχίζει η απο-εξιδανίκευση». Εκεί εμφανίζεται η εσωτερική παλινδρόμηση, που δηλώνει την τάση του ανθρώπου να υπαναχωρήσει φοβισμένος και να κλείσει τις πόρτες επικοινωνίας για τη νέα σχέση.
Συγγραφέας: Κατερίνα Μαγγανά
http://sciencearchives.wordpress.com

Μήπως είσαι εθισμένη στην απόρριψη;

 - Δήμητρα Γκούντρα

Από μικρή ηλικία, ίσως και από τα μαθητικά σου χρόνια ήρθες αντιμέτωπη με τον χωρισμό και το αίσθημα της απόρριψης. Όταν ο πρώτος σου έρωτας παιδικός ή εφηβικός σε εγκατέλειψε, το κλάμα έτρεχε κορόμηλο και ο πόνος που ένιωσες στη ψυχούλα σου ήταν αφόρητος. Κι ενώ είχες ορκιστεί ότι δε θα αφήσεις τον εαυτό σου
να ξαναζήσει παρόμοια κατάσταση, το σκηνικό επαναλαμβάνεται κατά τακτά χρονικά διαστήματα ακόμη και τώρα, στην ενήλικη ζωή σου, σε σημείο που η απόρριψη δεν σου προκαλεί πλέον έκπληξη. Έχεις σκεφτεί μήπως έχεις εθιστεί σε αυτήν;
Ο έρωτας είναι εθισμός
Όσο περίεργο κι αν σου ακούγεται η συναισθηματική απόρριψη πολλές φορές ισοδυναμεί με… εθισμό! Οι ερευνητές εξέτασαν με απεικονιστική μέθοδο του εγκεφάλου δείγμα ανθρώπων που όλοι τους είχαν βιώσει ερωτική απόρριψη ή είχαν πρόσφατα χωρίσει.
Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι όσοι είχαν βιώσει πρόσφατα ένα χωρισμό βίωναν έντονα συναισθήματα επειδή ενεργοποιούνταν μέρη του εγκεφάλου που συνδέονται με τον… εθισμό! Μάλιστα, η κινητικότητα στο μέρος αυτό του εγκεφάλου ήταν ανάλογη με αυτή που δημιουργεί ο εθισμός στην κοκαΐνη. Με άλλα λόγια, ο έρωτας είναι στην πραγματικότητα ένα είδος εθισμού!
Χωρισμός και λογική δεν πάνε μαζί
Πόσες φορές έκλαψες, θύμωσες ή έπεσες σε κατάθλιψη μετά από ένα χωρισμό και πόσα «τρελά» πράγματα έκανες για να τον ξεπεράσεις; Μόλις το συναίσθημα καταλαγιάσει, γελάς με τη συμπεριφορά σου και δεν μπορείς να πιστέψεις ότι παρακολουθούσες και κατασκόπευες τον πρώην αγαπημένο σου ή ότι τον καλούσες στο τηλέφωνο νωρίς τα ξημερώματα επιστρέφοντας από ξενύχτι. Αν μάλιστα, θεωρούσες ότι αυτός ήταν ο ένας και μοναδικός μπορεί ακόμη και σκέψεις αυτοκτονίας να είχαν περάσει από το μυαλό σου. Τα πάντα, ακόμη και το πιο τρελά σενάρια, τότε σου φαίνονταν λογικά. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η μελέτη δίνει επίσης εξήγηση στα δυνατά συναισθήματα που βιώνουμε μετά από κάθε χωρισμό και την αδυναμία μας να ελέγξουμε τη συμπεριφορά μας. Στην πραγματικότητα υπάρχει βιολογικός μηχανισμός που μπορεί να εξηγήσει γιατί συμβαίνει αυτό. Οι ερευνητές εξηγούν ότι η απόρριψη που βιώνουμε από το σύντροφό μας μπορεί να μας οδηγήσει σε κατάθλιψη και αυτό οφείλεται καθαρά και μόνο στη λειτουργία του εγκεφάλου και τις αλλαγές που επέρχονται στο νευρικό σύστημα μετά από ένα χωρισμό.
Πιο συγκεκριμένα, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες στην έρευνα να παρατηρήσουν φωτογραφίες ανάμεσα στις οποίες ήταν κι αυτές των πρώην συντρόφων τους. Στη θέα των παραπάνω φωτογραφιών, ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου παρουσίαζαν αυξημένη δραστηριότητα. Αντίθετα, όταν αυτοί παρατηρούσαν φωτογραφίες άλλων ατόμων, συγγενικών, φιλικών ή αγνώστων ο εγκέφαλος παρέμενε «ουδέτερος». Μάλιστα, όπως παρατηρήθηκε, τα τμήματα του εγκεφάλου που ενεργοποιήθηκαν και παρουσίασαν διέγερση ήταν εκείνα που συνδέονται με τον σωματικό πόνο.
Ο χρόνος είναι γιατρικό
Ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα είναι η επίδραση του χρόνου και οι «αποτοξινωτικές» του ιδιότητες.
Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές του έρωτα, κάτι που αποδεικνύεται και επιστημονικά. Όπως έδειξε η έρευνα, όσο μεγαλύτερο διάστημα είχε περάσει από το χωρισμό, τόσο μικρότερη ήταν και η διέγερση του εγκεφάλου.
Ο έρωτας λοιπόν είναι εθισμός, αντίστοιχος με αυτόν σε ναρκωτικές ουσίες. Μετά από ένα χωρισμό, σίγουρα θα πονέσεις, θα κλάψεις, θα απογοητευτείς αλλά όπως συμβαίνει με κάθε εθισμό, είναι στο χέρι σου να προχωρήσεις!

Δήμητρα Γκούντρα
http://www.womenonly.gr/

Είσαι πραγματικά διαθέσιμος για μια υγιή σχέση;

Συχνά οι αδέσμευτοι που κάνουν μια νέα γνωριμία δυσκολεύονται να βρουν χώρο στο «φορτωμένο» πρόγραμμα του ατόμου που τους ενδιαφέρει και νιώθουν ότι εκείνος ή εκείνη δεν είναι ουσιαστικά διαθέσιμος/η για μια βαθιά προσωπική σχέση.
Αλλά και σε μια σοβαρή σχέση μπορεί ο ένας να παραπονιέται ότι ο σύντροφός του αναλώνεται και αποσπάται από οτιδήποτε άλλο εκτός από τη σχέση τους: μπορεί να είναι εκεί σαν φυσική παρουσία αλλά δεν φαίνεται να θέλει να συνδεθεί ουσιαστικά μέσα στη σχέση.


Και πραγματικά, στους τρελούς ρυθμούς της σημερινής εποχής όπου ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος, συχνά φαίνεται ότι στις προσωπικές μας σχέσεις δίνουμε τη μικρότερη προτεραιότητα.


Υπάρχουν διάφορα επίπεδα διαθεσιμότητας για την προσωπική σχέση. 
Η φυσική παρουσία του ατόμου δεν εξασφαλίζει την οικειότητα μιας στενής σχέσης, πράγμα που επιβεβαιώνουν τα παντρεμένα ζευγάρια. Ακόμη κι αν βρίσκεσαι στο ίδιο σπίτι, στο ίδιο δωμάτιο ή και στο ίδιο κρεβάτι με κάποιον, μπορεί να νιώθεις πολύ μόνος αν τα δύο άτομα δεν είναι συντονισμένα και δεν συνδέονται. Ωστόσο, η σταθερή φυσική διαθεσιμότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να προκύψουν βαθύτερα επίπεδα οικειότητας.


Μετά την φυσική παρουσία, το επόμενο επίπεδο διαθεσιμότητας είναι η σποραδική συναισθηματική διαθεσιμότητα. Σ’ αυτό το επίπεδο, οι δύο σύντροφοι έχουν την ικανότητα να είναι παρόντες συναισθηματικά με τα δικά τους συναισθήματα αλλά και με τα συναισθήματα του συντρόφου τους. Επίσης μπορούν να επικοινωνούν ο ένας στον άλλο, αυτό που αισθάνονται.


Όμως παρότι υπάρχει η ικανότητα για συναισθηματική παρουσία, η θέληση να το κάνουν αυτό σε σταθερή βάση είναι περιορισμένη. Σ’ αυτό το επίπεδο, οι σύντροφοι συγκρατούν κάποιες πλευρές του εαυτού τους, πράγμα που επιφέρει μια ασταθή διαθεσιμότητα. Αυτό το «κράτημα» εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, συναισθηματική απόσυρση, αποφυγή δύσκολων θεμάτων συζήτησης, πάγωμα συναισθημάτων μέσω του φαγητού, του ποτού, της δουλειάς ή του σεξ.


Το βαθύτερο επίπεδο διαθεσιμότητας είναι η συνειδητή συναισθηματική διαθεσιμότητα, όπου υπάρχει σταθερά η ικανότητα να είσαι παρών και συνειδητός αναφορικά με τα δικά σου συναισθήματα αλλά και με τα συναισθήματα του συντρόφου σου. Υπάρχει η ικανότητα να είσαι συναισθηματικά διαθέσιμος και μια ισχυρή θέληση να χρησιμοποιήσεις αυτή την ικανότητα.


Τα αυθεντικά συναισθήματα αναγνωρίζονται και επικοινωνούνται σε σταθερή βάση, είτε είναι θετικά είτε είναι αρνητικά. Η χαρά και η ευδαιμονία μπορούν άνετα να συνυπάρχουν με τη λύπη και την απογοήτευση, γιατί υπάρχει η δέσμευση να μοιράζεσαι αυτό που πραγματικά βιώνεις με τον σύντροφό σου.


Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν είναι διαθέσιμοι γι’ αυτό το βαθύτερο επίπεδο ανθρώπινης σύνδεσης; Δεν είναι βασική ανθρώπινη επιθυμία το συναισθηματικό δέσιμο; Γιατί ακολουθούμε ένα τόσο σύνθετο και πολυάσχολο τρόπο ζωής, ενώ δεν ικανοποιούνται οι βαθύτερες συναισθηματικές επιθυμίες μας; 
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: δεν είμαστε διαθέσιμοι γιατί φοβόμαστε. Θέλουμε την πραγματική αγάπη αλλά φοβόμαστε ότι μπορεί να μας πληγώσει, να μας πονέσει, ότι μπορεί να εγκαταλειφθούμε ή να πνιγούμε μέσα στη σχέση ή να χάσουμε την ταυτότητά μας.


Έτσι φροντίζουμε να μην υπάρχει χώρος στη ζωή μας για να ανθίσει η πραγματική αγάπη. Μένουμε υπό έλεγχο και κρατάμε το απρόβλεπτο και το εύθραυστο της πραγματικής οικειότητας σε ασφαλή απόσταση.


Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι είναι διαθέσιμοι ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Αυτό το βλέπουμε συχνά στη θεραπευτική δουλειά με τα άτομα. Ενώ έχουν όλα τα εργαλεία, τη γνώση, την υποστήριξη και την καθοδήγηση που χρειάζονται για να δημιουργήσουν πιο στενές σχέσεις στη ζωή τους, τους κυριεύουν οι φόβοι και έτσι σαμποτάρουν τη σχέση, απομακρύνονται, αποφεύγουν ή αρνούνται.


Πόσο διαθέσιμος είστε; Αν έλκετε συντρόφους που δεν είναι διαθέσιμοι, τότε υπάρχει κάτι μέσα σας που δεν είναι διαθέσιμο. Πόσο διαθέσιμος είστε στον εαυτό σας σε βαθύ επίπεδο; Η σχέση μας με τους άλλους αντανακλά τη σχέση που έχουμε με τον εσωτερικό μας εαυτό. Σκεφτείτε τι είναι αυτό μέσα σας από το οποίο προσπαθείτε να ξεφύγετε με τις ατελείωτες εξωτερικές δραστηριότητες.


Πως μπορείτε να γίνετε πιο διαθέσιμοι σε τωρινούς ή μελλοντικούς συντρόφους; Να είστε επιεικείς και συμπονετικοί με τον εαυτό σας και αρχίστε να γίνεστε πλήρως διαθέσιμοι σε όλες τις πλευρές του εαυτού σας. Ανακαλύψτε ποιοι είναι οι φόβοι σας και τα εμπόδια που έχετε προς την οικειότητα της στενής σχέσης και κάντε βήματα για να τα διαχειριστείτε.


Αν διαπιστώσετε ότι προσπαθείτε να ξεφύγετε ή φοβόσαστε συγκεκριμένες πλευρές της στενής σχέσης, ζητήστε βοήθεια από κάποιον που έχει περάσει απ’ αυτό το στάδιο. Αναγνωρίστε τα εμπόδια που έχετε για διαθεσιμότητα και παρατηρήστε τι σημαίνει αυτό για τον εαυτό σας, προσεκτικά, συνειδητά και με αγάπη. Γιατί όταν είστε πλήρως διαθέσιμοι για συνειδητή συναισθηματική σύνδεση με τον εαυτό σας, θα έλκετε την ίδια ενέργεια στη ζωή σας και από τους άλλους.


Η δημιουργία και συντήρηση μιας υγιούς σχέσης μοιάζει αρκετά με τη δημιουργία και συντήρηση ενός όμορφου κήπου. Αν ο κηπουρός δεν είναι διαθέσιμος να περιποιηθεί τον κήπο, οι συνέπειες εμφανίζονται γρήγορα. Παρόμοια, οι σχέσεις θέλουν χρόνο και ανοιχτή επικοινωνία για να ξεκαθαριστούν οι αναπόφευκτες πληγές και η δυσαρέσκεια που εμφανίζονται.


Είναι αναγκαίο να διαθέτετε σταθερά χρόνο για να δεθείτε σε φυσικό, συναισθηματικό, διανοητικό και πνευματικό επίπεδο. Όπως το φυτό, έτσι και η αγάπη σας είναι μια ζωντανή οργανική διαδικασία που θα μείνει στάσιμη ή θα μαραθεί αν και οι δυο σας δεν είστε σταθερά διαθέσιμοι για να την κρατήσετε υγιή.


Η αυθεντική αγάπη είναι ασφαλής. Το να μην αγαπάς είναι πιο επικίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή και την υγεία απ’ ότι είναι το να ανοίξεις τον εαυτό σου στην αγάπη. Οπότε πάρτε μια βαθιά ανάσα και κάντε χώρο στη ζωή σας και στην καρδιά σας για να έρθει περισσότερη αγάπη. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να αξιοποιείς το χρόνο σου και τη ζωή σου από το να δίνεις και να παίρνεις βαθύτερη, πιο αυθεντική αγάπη;
Παναγιώτα Κυπραίου
Ψυχοθεραπεύτρια – Συντονίστρια Σχολών Γονέων
Website:   www.psychotherapeia.net.gr

Πώς επιλέγουμε το σύντροφό μας;

Πώς επιλέγουμε το σύντροφό μας;

Η σχέση των γονιών μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη δική μας
Δεν είναι τυχαία η επιλογή μας να εμπλακούμε και να παραμείνουμε σε μια συντροφική σχέση με ένα συγκεκριμένο άτομο.

Η διαδικασία επιλογής είναι πολύπλοκη, όμως η μελέτη των παραγόντων που παίζουν ρόλο σε αυτή τη διαδικασία μπορεί να μας βοηθήσουν στη συνειδητοποίηση μοτίβων και με αυτόν τον τρόπο στη βελτίωση της προσέγγισής μας στη συντροφική μας σχέση.

Το άτομο που επιλέγουμε ως το σύντροφό μας σε μια μακροχρόνια σχέση είναι συχνά κάποιος που θα μας επιτρέψει να έχουμε το ρόλο που είχαμε στην οικογένεια προέλευσης.

Με άλλα λόγια εάν είχατε εκπαιδευτεί από τους γονείς σας να φροντίζετε για τους άλλους στην οικογένεια (ενδεχομένως παραβλέποντας τις δικές σας ανάγκες) θα βρείτε έναν σύντροφο ο οποίος χρήζει φροντίδας.

Ο ρόλος που διαδραματίζουμε στην οικογένεια προέλευσής μας διαμορφώνεται επηρεαζόμενος από τη σειρά γέννησης μας, τον αριθμό των παιδιών στην οικογένεια, το φύλο των παιδιών, την προσωπικότητα των γονέων μας, το ρόλο των παιδιών που γεννήθηκαν πριν από εμάς. 

Κάθε παιδί που γεννιέται στην οικογένεια συχνά παίρνει έναν καινούργιο ρόλο, διαφορετικό από αυτόν των αδελφών που προπορεύθηκαν. 

Εξίσου σημαντικός παράγοντας στην επιλογή συντρόφου είναι η εικόνα-πρότυπο που έχουμε για τη μητέρα και τον πατέρα μας. Σύμφωνα με την ψυχολόγο Anne Teachworth (1994) ακόμη πιο καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη της δικής μας συντροφικής σχέσης είναι η σχέση των γονέων μας. Αυτό που προκαθορίζει συχνά την έκβαση της συντροφικής σχέσης δύο ανθρώπων είναι η μορφή της σχέσης των δικών τους γονέων.

Εάν θέλετε λοιπόν να διερευνήσετε τη διαδικασία επιλογής του συντρόφου σας και να βελτιώσετε λανθασμένα μοτίβα στη συντροφική σας σχέση:
1. Θυμηθείτε πώς ήταν η σχέση των γονέων σας όταν ήσασταν περίπου 6 ετών. Ποιος από τους δύο ήταν πιο εξωστρεφής; Ποιος φρόντιζε περισσότερο τον άλλο; Ποιος εξέφραζε το θυμό του ή ποιος τον συσσώρευε; Ποιος ήταν ο ισορροπιστής; Υπήρχε ανταγωνισμός ή ζήλεια στη σχέση τους;

2. Φέρτε την εικόνα του τελευταίου σας συντρόφου στο μυαλό σας. Ποιον από τους δύο γονείς σας σάς θυμίζει περισσότερο; Ο γονέας που σας θυμίζει είναι το πρότυπο συντρόφου σας. Αυτό σημαίνει ότι ασυνείδητα επιλέγετε αυτού του τύπου ανθρώπους ως συντρόφους.

3. Ο άλλος σας γονέας είναι το πρότυπο ενήλικα για εσάς. Αυτό σημαίνει ότι έχετε αρκετά κοινά στοιχεία στην προσωπικότητα σας με αυτόν τον γονέα. Όταν διαπιστώσετε ποιο είναι το πρότυπο συντρόφου και ποιο το πρότυπο ενήλικα που είναι αποτυπωμένα στο ασυνείδητό σας, πιθανόν να γίνει σαφές ότι επαναλαμβάνετε στη δική σας συντροφική σχέση το μοτίβο συντροφικής σχέσης των γονέων σας (το οποίο έχετε διδαχθεί ως μικρά παιδιά).

4. Παρατηρήστε τη στάση σας απέναντι στο σύντροφό σας. Ίσως τώρα σας είναι πιο εύκολο να ερμηνεύσετε τα εμπόδια στη συντροφική σας σχέση. Επαναλαμβάνετε λάθη που βιώσατε στη σχέση των γονέων σας όπως η επίκριση, η παθητική επιθετικότητα, η αμυντικότητα, ο σαρκασμός ή η περιφρόνηση; Τώρα θα είναι πιο εύκολο να καταλάβετε γιατί εσείς οι ίδιοι τοποθετείτε εμπόδια στην επικοινωνία σας. Αυτό μάθατε στο «σχολείο σχέσεων» ως παιδί, δηλαδή στη σχέση των γονέων σας.

5. Εάν μπορούσατε να αλλάξετε τον τρόπο που επικοινωνούσαν οι γονείς σας όταν ήσασταν μικρό παιδί τι θα τους είχατε συμβουλέψει; Φανταστείτε πώς θα ήταν μαζί εάν ακολουθούσαν τις συμβουλές σας. Ακριβώς αυτές τις συμβουλές χρειάζεται να ακολουθήσετε εσείς!

Για μερικούς ανθρώπους είναι πολύ δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι επαναλαμβάνουν το μοτίβο της σχέσης των γονέων τους. Σε κάποιες περιπτώσεις οι άνθρωποι έχουν διαφοροποιήσει το μοτίβο τους μετά από δυσκολίες στο ιστορικό των συντροφικών τους σχέσεων ή άλλες τραυματικές εμπειρίες.

Είναι όμως σίγουρα ενθαρρυντικό να γνωρίζουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να παρεμβαίνουμε στην επιλογή του τύπου του συντρόφου μας και του τρόπου με τον οποίο θα επικοινωνούμε μαζί του.

Πηγή: eqgames.gr