Το στρές και ο αποπροσανατολισμός μας καταλαμβάνουν όταν χάνουμε απο μπροστά μας τους στόχους της ζωής μας . Η αίσθηση ότι " δουλεύουμε πολύ για το τίποτα " , η εξάντληση που προκαλεί η διάσπαση,έχουν αντίδοτο τους σε έναν ξεκάθαρο στόχο που δίνει νόημα σε ότι κάνουμε , με τις καλές και τις κακές στιγμές του .
Σχετικά με αυτό , ο Βίκτωρ Φράνκλ εκτιμούσε ότι αρκεί ο άνθρωπος να βρίσκει νόημα στη ζωή του για να ξεπεραστουν τα προβλήματα που τον στεναχωρούν . Η λογοθεραπεία ψάχνει ακριβώς αυτό : Αντί να σκάβει το παρελθόν του ασθενούς , εξερευνά τι μπορεί να κάνει ο ασθενης στο εδώ και τώρα . Να το πούμε πιο απλά : Πως να βρεί ένα κίνητρο για να σηκώνεται απ' το κρεβάτι κάθε μέρα .
Το δράμα πολλών ανθρώπων που δεν νιώθουν ικανοποιημένοι απο την ύπαρξη τους , είναι ότι δεν έχουν σκεφτεί τι είδους ζωή θα ήθελαν να ζήσουν . Και ο πρώτος όρος για να πάψει κανείς να νίωθει χαμένος είναι να ξέρει , τουλάχιστον , που θέλει να φτάσει .
¨Οπως και ο Φρανκλ μισό αιώνα αργότερα , ο Νίτσε τονίζει τη σημασία που έχει το να βρίσκουμε ένα " γιατί "να ζούμε . ¨Οταν η ζωή μας γεμίζει από νόημα , οι κόποι ξαφνικά δεν είναι κούραση αλλά βήματα απαραίτητα προς τον στόχο που έχουμε ορίσει .
Από το βιβλίο του Άλλαν Πέρσυ " Νίτσε - 99 μαθήματα καθημεριν΄ης φιλοσοφίας "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου