Μια άλλη πρόταση για να μαγειρέψουμε το λάχανο, πέρα από τους κλασσικούς λαχανοντολμάδες ή το όχι και τόσο αγαπητό βραστό με λαδολέμονο. Είναι κάτι σαν «λαζάνια» μόνο που τα φύλλα είναι αυτά του λάχανου και η γέμιση έχει ως βάση το τυρί, το οποίο όμως το ανακατεύουμε με σταφίδες, κουκουνάρι και αρωματικά!
Πιάτο εμπνευσμένο από την αρχαιοελληνική κουζίνα, το έφτιαξα πριν από καιρό με επιτυχία και σήμερα το ξαναθυμήθηκα, το ξαναέφτιαξα, το φωτογράφισα και σας το παρουσιάζω!
Θα χρειαστούμε:
1 μέτριο λάχανο
250 – 300 γραμμάρια κατσικίσιο τυρί ή φέτα σκληρή
1/3 φλιτζανιού σταφίδες μαύρες, ή δαμάσκηνα αποξηραμένα ψιλοκομμένα
2 κουταλιές της σούπας κουκουνάρι
λίγο φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο
1 κουταλάκι του γλυκού κύμινο κοπανισμένο
1/2 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
ελαιόλαδο, ξίδι
αλάτι, πιπέρι (προτιμήστε αν έχετε, πράσινο πιπέρι)
Χωρίζουμε τα φύλλα του λάχανου, αφαιρώντας τα εξωτερικά σκληρά ή τα πολύ χοντρά κοτσάνια. Τα ζεματάμε σε αλατισμένο νερό που βράζει, όπως κάνουμε και για τους λαχανοντολμάδες. Τα ακουμπάμε σε πετσέτα κουζίνας, να στεγνώσουν καλά και να κρυώσουν.
Στο μεταξύ φτιάχνουμε τη γέμιση του τυριού. Θρυμματίζουμε το τυρί καλά με πιρούνι ή μπορούμε να το λιώσουμε μαζί με ελάχιστο γάλα στο μπλέντερ, να γίνει σαν πηχτή αλοιφή. Το ανακατεύουμε με τις σταφίδες που τις έχουμε μουλιάσει για μια ώρα το λιγότερο σε χλιαρό νερό, ή ακόμα καλύτερα σε λευκό κρασί, τα κουκουνάρια, το δυόσμο, το κύμινο και την κανέλα. Μπορούμε να προσθέσουμε και λίγο φρεσκοτριμμένο πράσινο πιπέρι. Η γέμισή μας είναι έτοιμη!
Σε λαδωμένο ταψί, κάνουμε μία στρώση με λαχανόφυλλα και τα αλείφουμε με ελαιόλαδο, ραντίζουμε με λίγο ξίδι και τα πασπαλίζουμε με αλάτι (αν το νερό που τα ζεματίσαμε δεν είχε αρκετό αλάτι ή το τυρί μας δεν είναι πολύ αλμυρό) και ελάχιστο πιπέρι.
Κάνουμε στρώσεις εναλλάξ με φύλλα (λαδώνοντάς τα και κάνοντας την ίδια διαδικασία όπως την πρώτη στρώση) και τυρογέμιση μέχρι να τελειώσουν τα υλικά μας. Η τελευταία στρώση πρέπει να είναι με φύλλα. Λαδώνουμε καλά την επιφάνεια, καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο το ταψί και ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για μισή ώρα με τρία τέταρτα της ώρας, μέχρι η επιφάνεια να ροδίσει. Γι αυτό, προς το τέλος του ψησίματος, βγάζουμε το αλουμινόχαρτο έτσι ώστε να πάρει χρώμα.
Όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, εμένα όχι μόνο μου ρόδισε, αλλά μου άρπαξε και λίγο στη γωνία, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα… :-( Σημασία έχει η γεύση…
Τρώγεται κατά προτίμηση χλιαρό, αλλά επίσης ευχάριστα και κρύο!
Ελπίζω όσοι το δοκιμάσουν, να μην πουν: «Σιγά τα λάχανα»! :-))

http://chefkang.blogspot.com/2010/01/blog-post_24.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου