Κουρκουμάς-Curcuma Longa

Άλλα ονόματα: Κουρκούμι, Κουρκουμίνι, Χρυσόριζα, Κιτρινόριζα, Turmeric

Το όνομα του φυτού προέρχεται από την Αραβική λέξη curcum που σημαίνει το χαρακτηριστικό χρώμα της ρίζας του φυτού.  Υπάρχουν πολλές ποικιλίες κουρκουμά. Οι κυριότερες είναι:

α) Curcuma araomatica Salisb (Αρωματικό), β) Curcuma Longa (Ο κοινός κουρκουμάς), γ) Curcuma kwansgsiensis και δ) Curcuma zedoria.

Το φυτό φύεται στα όρια των δασών, σε ξέφωτα, ακροποταμιές και μπορεί να αντέξει την ανομβρία. Η ιδανική θερμοκρασία για την ανάπτυξη του είναι μεταξύ 20 και 30 βαθμών Κελσίου. Χάνει τα φυλλώδη τμήματα του και επιβιώνει κατά την ξηρή περίοδο ως υπόγειο ρίζωμα. Μερικά ειδή του γένους Curcuma αναπτύσσουν κονδυλώδης ρίζες, όπου αποθηκεύουν τόσο νερό όσο και θρεπτικά συστατικά.

Οι καρποί του ωριμάζουν υπογείως. Ο βλαστός μαζί με τα φυλλώματα φτάνουν σε ύψος από 3 έως 5 μ. με αποτέλεσμα τα φύλλα να βρίσκονται στον αέρα σε μεγάλο ύψος. Φέρει κιτρινόχροα άνθη σε σχήμα “τρομπέτας”, τα οποία όμως είναι βραχύβια, ζώντας μονό λίγες ώρες στις περισσότερες περιπτώσεις. Το Turmeric (κουρκουμάς) είναι αρωματικό και έχει μία πικρή, κάπως οξεία γεύση.

Το ρίζωμα του βράζεται για αρκετές ώρες, στεγνώνεται σε θερμούς φούρνους και στη συνεχεία αλέθεται δίνοντας μια βαθιά πορτοκαλοκίτρινη σκόνη, ένα από τα βασικά συστατικά του κάρυ, το όποιο χρησιμοποιείται ευρέως στις τοπικές κουζίνες των χώρων όπου το φυτό ενδημεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι το turmeric, είναι ένα πολύ σημαντικό μπαχαρικό στην Ινδία, η οποία παράγει σχεδόν ολόκληρη την παγκόσμια σοδειά και καταναλώνει το 80% από αυτήν.

Η χρήση του, ανάγεται περίπου στα 4.000 π.Χ., στον Βεδικό πολιτισμό της Ινδίας, όταν το turmeric ήταν το κύριο μπαχαρικό, κατέχοντας επίσης θρησκευτική σημασία. Στην Αγιουβερδική Ιατρική, η χρήση του turmeric ήταν διαδεδομένη για τη θεραπεία πολυαρίθμων ασθενειών, όπως φτωχή όραση, ρευματικοί πόνοι, ασθματικός βήχας, καθώς και για την αύξηση της παράγωγης γάλακτος μετά τον τοκετό. Θερμά υδατικά εκχυλίσματα του αποξηραμένου ριζώματος καταναλώνονταν με σκοπό να ελαττώσουν την φλεγμονή.

Στο βιβλίο Susrata, που χρονολογείται το 250 π.Χ., προτείνεται μια αλοιφή που περιέχει turmeric για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της τροφικής δηλητηρίασης. Το turmeric θεωρούνταν βότανο “rasayana”, ένα παρακλάδι της Αγιουβερδικής ιατρικής. Σ’ αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούνταν με σκοπό να εξουδετερώσει τη διαδικασία της γήρανσης.

Στην ιατρική Unani (Ελληνο-αραβική ιατρική του 1ου μΧ. αιώνα, βασισμένη στις διδασκαλίες του Ιπποκράτη, Γαληνού και Αβιτσιανού και στα τέσσερα ταμπεραμέντα της Αγιουβέρδα), το turmeric χρησιμοποιούνταν ως χολαγωγό στον ίκτερο, καθώς και εξωτερικά σε έλκη και φλεγμονές. Το ψημένο ρίζωμα αποτελούσε συστατικό παρασκευάσματος για τη θεραπεία της δυσεντερίας. Το θερμό υδατικό εκχύλισμα του αποξηραμένου ριζώματος χρησιμοποιούνταν ως γαλακταγωγό, για τη ρύθμιση του μεταβολισμού των λιπών, στο σακχαρώδη διαβήτη, τη διάρροια και σε ηπατοπάθειες.

Επίσης καταναλώνονταν ως τονωτικό και χωνευτικό. Η τακτική πρόσληψη του
φρέσκου χυμού με άδειο στομάχι θεωρούνταν ότι απέτρεπε τις στομαχικές
δυσλειτουργίες. Οι Ιθαγενείς του Ειρηνικού πασπάλιζαν τη σκόνη της ρίζας πάνω στους ώμους τους κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετουργικών και το χρησιμοποιούσαν ως θεραπεία για προβλήματα υγείας που μπορεί να ποικίλαν από δυσκοιλιότητα ως παθήσεις του δέρματος. Το turmeric είναι πιθανό να εισήχθη στην Κίνα από την Ινδία.

Δεν εμφανίζεται στα Κινέζικα βότανα μέχρι τη δυναστεία των Tang (618- 907μ.Χ), μια περίοδο με διεθνή εμπορική δραστηριότητα. Στο Bencao Gangmu (16ος αιώνας), γνωστό και ως Επιτομή της Ιατρικής Ύλης, ένα από τα πιο κατανοητά και σημαντικά εγχειρίδια στην ιστορία της Κινέζικης Ιατρικής αναφέρεται: “Ανακουφίζει πόνους στο στήθος, αλλά και στον κοιλιακό μυ προκαλούμενους από αιμόσταση και στασιμότητα της ενεργειακής ροής, σοβαρά προβλήματα αποξένωσης, που σχετίζονται με λοχεία, επιληψία ή παραφροσύνη...καθαρίζει την κάρδια, ανακουφίζει το συκώτι... ” Στη θεραπευτική χρησιμοποιούνται η ρίζα και το ρίζωμα του φυτού.

Ο Γαλλο-Αμερικανός γιατρός και ερευνητής Dr. Νταβίντ Σερβάν-Σρεμπέρ, ο οποίος αρρώστησε από ένα ιδιαίτερα επιθετικό καρκίνο στον εγκέφαλο,  έγινε καλά, η αρρώστια εμφανίστηκε πάλι και τελικά ιάθηκε, σε ένα εξαιρετικό βιβλίο του των εκδόσεων "Ψυχογιός" γράφει σε ένα σημείο του βιβλίου για τον κουρκουμά.

"Η χρυσόριζα (κουρκουμάς) δείχνει καθαρά τα οφέλη της χρήσης αυτών των ουσιών μέσα στο πλαίσιο μιας μαγειρικής παράδοσης, σε σύγκριση με την κατανάλωσή τους σε απομονομένη μορφή. Ερευνητές στην Taiwan χρησιμοποίησαν χρυσόριζα σε κάψουλες για την αγωγή όγκων, αλλά ανακάλυψαν ότι αφομοιώνεται ελάχιστα από το πεπτικό σύστημα.

Πραγματικά αν δεν αναμειχθεί με πιπέρι, πράγμα που γίνεται πάντα στο κάρι, η χρυσοριζα δεν περνά την βλεννογόνο του εντέρου. Το πιπέρι πολλαπλασιάζει την αφομοίωση της χρυσόριζας δύο χιλιάδες φορές. Έτσι η Ινδική σοφία ήταν πολύ πιο μπροστά απο την σύγχρονη επιστήμη ως προς την ανακάλυψη της φυσικής συνάφειας ανάμεσα στις τροφές. 

Όταν αναζητούσα πληροφορίες για τον δικό μου καρκίνο, ανακάλυψα κατάπληκτος ότι ακόμα και όγκοι του εγκεφάλου τόσο επιθετικοί όσο το τρομερό "γλοιοβλάστωμα" ήταν πιο ευαίσθητοι στην χημιοθεραπεία όταν οι ασθενείς έπαιρναν ταυτόχρονα και κουρκουμίνη.  Σύμφωνα με την ομάδα του γιατρού Aggarwal στο Χιούστον, η εξαιρετκή επίδραση της χρυσόριζας φαίνεται να ωφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ικανότητα της να παρεμποδίζει απευθείας την δράση του "Μαύρου Ιππότη" (πολύ δραστικά καρκινικά κύτταρα) του NF-Kappa B, που προστατεύει τα καρκινικά κύτταρα από τους αμυντικούς μηχανισμούς του σώματος".

ΠΗΓΗ "AntiiCancer" Συγγραφέας Dr. Νταβίντ Σερβάν-Σρεμπέρ "Εκδόσεις Ψυχογιός"

Συστατικα

Τουλάχιστον 4,0% πτητικό έλαιο και όχι λιγότερο από 3,0% κουρκουμΊνες. Ακολουθεί το ρίζωμα με 3,8% αιθέριο έλαιο κατά προσέγγιση. Το αιθέριο έλαιο της ρίζας περιέχει 43 συστατικά, μεταξύ των όποιων τα 24 απαρτίζουν το 68,8% του ελαίου. Σε μεγαλύτερο ποσοστό απαντώvται η r-τουρμερόνη(46,8%), η r-κουρκουμίνη(7%) και η διυδρο-κουρκουμίνη (4,3%). Στο αιθέριο έλαιο του ριζώματος συναντάμε 47 συστατικά, εκ των όποιων τα 24 συνιστούν το 70% του ελαίου. Η r-τουρμερόνη(31,1%), η τουρμερόνη(10%), η κουρλόνη(10,6%) και η r-κουρκουμίνη(6,3%) αποτελούν τα βασικά συστατικά του. Οι ουσίες αυτές είναι τόσο μονοτερπένια όσο και σεσκιτερπένια.

Χρησιμεύει: Όραση, Διαβήτη, Γήρανση, Τροφική δηλητηρίαση, Ίκτερο, Εξωτερικά έλκη, Φλεγμονές, Ρευματικοί πόνοι, Παραγωγή γάλακτος, Ασθματικός βήχας, Τονωτικό, Αντιοξειδωτικό

http://www.votana-ygeia.com